30 Mart 2011 Çarşamba

+25 Hikayeler


Yine ölüm öncesi ayrılık seanslarımdan birindeyim.
Çok içtim
O kadar çok iç'tim ki hatta
İçim dışımı seçemiyor
Dışım içime bakamıyor
Bileklerimden akıyor yüreğim
Ellerim avuçlarıma sığmıyor
Damarlarım ayaklarımı bağlıyor
Bağırmak; kulağıma çok sessiz kalıyor!
Aşk denen şey;
Ayrılıktan ölüme doğru tuhaf bir evrim geçiriyor
-Nasıl yani- deme
Ben de şaşırdım
Nasıl bir şizofren hale bürünmüşsem artık...
Aynada da bir ara tanır gibi oldum kendimi
Ama çok sürmedi
Kendimi tanımamla yabancılaşmam bir oldu!
Çok uğraştım,
Uğr'aştım da
Fakat, pek beceremedim, senle yaptığımız şeyleri yeniden yapabilmeyi...
Yemek yiyemedim mesela
Uyuyamadım
Yürüyemedim
Göremedim
Sövemedim
Yapamadım
Edemedim
...
Ben en iyi ölmeyi becerebilirdim
Olmadı işte
Oraya da sensiz gidemedim...

-Zasta-

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder