27 Aralık

27 Aralık

Eski, oldukça eskide kalmış bir adamı düşlüyorum... Üçyüzaltmışbeş tane gün geçmiş ardından. Şaşmamak elde değil, hala avuçlarında sanki parmaklarım. Parmaklarım, kader çizgilerinin üzerinde: 'uzun, çok uzun bir yolun var'...
Şimdi avuçlarında gördüğüm o yolların çıkmazlarında adım, adın dudaklarımda, dudakların sanki hala alnımda...
Boşalıyor yüreğim; yürüdüğün kaldırımlara. Birlikte attığımız her adıma, toplasan beş saat bile görmediğim bir adama...
Yıkılıyor ruhumun duvarları, biri adını bağırıyor içimde, yüksek desibelde. Beynimin kıvrımlarında dolanıyor bir rakam, üçyüzaltmışbeş...
Bol miktarda tüketip kendimden, sana yeni bir ben yarattım. Bundan sonra her 27 Aralıkta öleceğim. Aşırı dozda adını anmak; en şiddetlisi olacak, intihar eylemlerinin...

-Zasta-