Büyüdükçe...

Bence ben çocukluğumda kalmalıydım. Tanrı hiç büyütmemeliydi beni...

Büyüdükçe daha korkak bir hal alıyor yüreğim. Yüzüm; aynadaki yansımasından korkuyor bazen.
Ben minicik bir çocukken; annemle babamın arasında yatmazdım yağmurlu gecelerde, gök gürültüsü ürkütmezdi...

Şimdi; camdaki yağmur damlalarında boğulacağım sanki... Nasıl korkuyorum karanlıktan, bir bilsen... Bir görsen nasıl titriyorum.
Anlatmakla olmaz yani sevgilim, eskiden tanıdığın gibi değilim...

Büyüdükçe çocuklaştım, ürkekleştim...
Tanrım; yeter!
İzin ver, olabildiğim kadar masum öleyim...

-Zasta-