Kana(tlan)ma!

Göğüs kafesimde rehin kalan kuş; Darcy' ye...

Seni gökyüzünden mahrum bırakmaya içim el vermiyor kuş. İçim; hiç elini uzatmıyor bana aslında... Ben hep yalnız kalıyorum, ne zaman kalabalık olmak istesem kendi coğrafyamda...
Uçup gitmeyeceğini bilsem, bir yol açardım sana kaburgalarımın arasından, kanatlarından; özgürlük yağardı ellerime...
Canım yanmıyor değil, ne zaman güneş doğsa bu şehre, içimi kemiriyorsun...
Kuş; sen çok uzaklardan geldin, saydın mı hiç üşüdüğün iklimleri?
Taa Kafkasyadan...
Ülkemin ücra bir köşesine, oradan şehrime, en son yüreğime...
Kuş; Tanrı bizi birleştirmek için o kadar zahmete girmişken; nasıl olur da bırakırım seni içimden?
Sana; hiçbir yerde göremeyeceğin bir gökyüzü düşlemişken...
Oldu mu şimdi bu yaptığın kuş?

Kanım, tenim yetmiyor mu sana?
Neden hayallerimden tüketiyorsun?

-Zasta-