Buzlu bir camın ardında gibisin... Hep ordasın, Ama hiçbir zaman net değil... Bıraktığın enkazı seyrediyorsun Orman yeşili gözlerinle... Her zamankinden daha da soğuk kanlı! Söylemiştin sevgilim; Ağlayamadığını biliyorum. Bu yüzden sana kızmıyorum Bu bir rahatsızlık sayılır aslında Kalpsizlik !!!
Sesini duyuyor gibi oluyorum Kulaklarım şenleniyor, -Depresif- diyorsun bana... -Depresif, abartıyorsun-... İşte bu da benim rahatsızlığım sevgilim, biliyorsun... Seni abartmak, Sen yokken bile Hayalini kurup seni yaşatmak. Seni yanımda varsaymak Parmakların sanki hala avucumdaymış gibi ellerimi sıkmak... Kitaplarda bunu da okudun mu bilmiyorum sevgilim. Bu hastalığa, hangi tedaviyi önerirsin?
Ey beyaz pelerinli büyücü; Herkese dağıtırken güzellikleri o şifalı ellerinle Paramparça ettiğin bir bedeni; Yani beni... Ne kadar sürede iyileştirirsin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder